xırmanlıq — is. Xırman salmağa, xırman döyməyə yarar yer. Xırmanlıq hazırlamaq … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
garraf — (Çənbərək, Qazax) ağac mala. – Böyüx’ bir taxdeyi hər iki ujunnan deşif boyundurux yoğunnuğunda ağaşdar keçirerix’, ona garraf de:rix’, ona ulax qoşuf yer, xırman düzdö:rüx’ (Qazax) … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
gəm — I (Borçalı, Böyük Qarakilsə, Çənbərək, Gəncə, Qazax, Naxçıvan, Şərur) vəl. – Xırmanda iki gəmi dal dala qoş, xırman tez olsun (Çənbərək); – Küləşi gəmnən döyürüx’ (Naxçıvan) II (Ağdam, Çənbərək, Qarakilsə, Qazax) yüyən. – Atın gəmini ağzınnan… … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
şin — I (İmişli) sovrulmamış taxıl topası. – Şində iki xırman taxıl vardı II (Qax) taxtabiti … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
xirmən — f. 1) taxılın dənini samanından ayırma həmin işi görmək üçün dairəvi sahə; xırman; 2) çoxlu od yanan yer; 3) m. yığın, koma … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
aclıq — is. 1. Yeməyə ehtiyac hissi. Səhərdən aclıq hiss edirəm. // Uzun müddət doyunca yeməmə. Aclıqdan tələf olmaq. – <Şahbaz bəy:> Adam aclığından, susuzluğundan oğurluğa, quldurluğa qurşanar. M. F. A.. Uşaqlar da aclıqdan çıxıb, evdə çörək pulu … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
duru — sif. 1. Maye halında olan, su kimi axıcı, sıyıq. Duru yanacaq. Duru palçıq. Duru xörək. // Həddindən artıq sıyıq olan, suyu çox olan, sulu. Duru qatıq. Duru dovğa. 2. Saf, təmiz, şəffaf, aydın. Vətənimin göyləri göllərindən durudur; Qoynunda… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
gəbə — is. Böyük xalça, xalı. Otağa gəbə döşəmək. – Biz oturduq yerə təzə döşənmiş təzə gəbələrin üstündə. C. M.. Evlərdən burovuz olaraq yığılan xalça və gəbələrlə xırman başdan başa döşənmiş idi. S. H … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
icarə — is. <ər.> Müəyyən şərtlər əsasında daşınmaz əmlakın müvəqqəti istifadəyə verilməsi, ya alınması; kirə. İcarə haqqı. İcarə kağızı. İcarə şərtləri. – <Kərbəlayı Qulam:> Hacı, özünüz bilirsiniz ki, mərhum Ağa Heydərin hamamı mənim… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
közəl — is. Xırman sovrulanda taxılla saman arasında qalan çör çöp, iri saman, sünbül və s … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
